ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: ΑΡΤΖΕΝΤΙΝΑ

 

ΑΡΤΖΕΝΤΙΝΑ

του ΣΤΑΥΡΟΥ ΔΑΛΚΟΥ

Τεχνοχώρος «ΦΑΜΠΡΙΚΑ»

Μεγάλου Αλεξάνδρου 125, Μεταξουργείο

 

Σκηνοθεσία: ΕΦΗ ΣΙΣΜΑΝΙΔΟΥ

 

Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Στέφανος Λώλος (Παντελής) και Χρήστος Ντόβας (Αποστόλης)

Κοστούμια: Ειρήνη Ζήτα

 

Αναλύει η Μαρίνα Αποστόλου την παράσταση της Δευτέρας 22 Δεκεμβρίου 2025

 

ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΕΙΧΑ ΕΓΩ…; ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟΝ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΜΠΕΚΡΗΔΕΣ; ΩΡΑΙΟ ΠΡΟΝΟΜΙΟ!!!

 

Παντελής και Αποστόλης. Δύο φίλοι ηλικίας 40+ συναντιούνται την ώρα που ο Παντελής ετοιμάζεται να κλείσει το μπαρ του, την «Αρτζεντίνα» που έχει κληρονομήσει από τον πατέρα του παρακάμπτοντας ή μάλλον θάβοντας, όπως μαθαίνουμε προς το τέλος σχετικά της παράστασης, το όνειρό του να γίνει φωτογράφος. Ο Αποστόλης, παιδικός και καρδιακός φίλος, έρχεται για μια ακόμη φορά να ζητήσει οικονομική βοήθεια από τον Παντελή. Στα χέρια του κρατά ένα σχεδόν υποτυπώδες λούτρινο κουκλάκι ως δώρο για τον μόλις πέντε μηνών γιο του Παντελή. Το ποσό που ζητάει από τον Παντελή είναι αρκετά υψηλό, ποσό που οφείλεται σε σκληρό καρύδι της νύχτας, τον λεγόμενο και διαβόητο Παυλάκο που «δεν αστειεύεται» και έχει τον τρόπο να πιέσει για να λάβει πίσω τα χρήματά του. Ο Αποστόλης, σε αδιέξοδο ων, μετέρχεται χίλιους δυο τρόπους για να αποσπάσει τα λεφτά από τον Παντελή. Ασκεί ψυχολογική βία με τον τρόπο του στον ιδιοκτήτη του μπαρ, ανακαλεί τα τραυματισμένα εφηβικά του χρόνια με τον πατριό του που τον χτυπούσε και την άβουλη – άπραγη μητέρα του, ψεύδεται σχετικά με ένα δήθεν οικόπεδο που πρόκειται να πουληθεί για να ξεχρεώσει τον Παντελή. Το χρέος του Αποστόλη και η έκκληση για βοήθεια φέρνουν στην επιφάνεια πολυάριθμες πτυχές των δύο χαρακτήρων, κρυφές και φανερές. Δύο ενήλικες που στην ουσία απέτυχαν στη ζωή τους, δεν έκαναν ποτέ όσα ήθελαν, δεν κατέληξαν πουθενά ούτε υπάρχει προοπτική για μια καλύτερη ζωή στον ορίζοντά τους. Με τον πονηρό σχεδόν γλοιώδη Αποστόλη να βρίσκεται σαφώς σε δυσμενέστερη θέση, μπλεγμένος με τα τυχερά παιχνίδια γαρ, διαλυμένος, χωρίς στόχους, χωρίς ερείσματα, χωρίς καμιά χαρά, να σέρνει τη ζωή σαν άρμα τιμωρίας, να ξοδεύεται άσκοπα και μονίμως να ζει στην αγωνία, με τη σχέση του με το άλλο φύλο να είναι επίσης διαταραγμένη, φτηνή και σχεδόν ανύπαρκτη και τον Παντελή ορατά σε πλεονεκτικότερη μοίρα με το αίσθημα όμως του ανικανοποίητου μέσα του να τον κατατρώγει.

Πρόκειται για ένα κείμενο – φωτιά, καταιγίδα σωστή χωρίς ανάσα, χωρίς παύσεις, χωρίς ησυχία. Ένας επιστήμονας της ψυχανάλυσης θα έβρισκε ασφαλώς εξαιρετικό ενδιαφέρον στους δύο χαρακτήρες που σκιαγραφεί και ζωντανεύει μέσα από τη σύλληψή του ο συγγραφέας. Ιδίως η περίπτωση του Αποστόλη είναι ελκυστική ως προς το θέμα της παρατήρησης και της ανάλυσης. Τελικά, ένας αποτυχημένος άνθρωπος, για όποιο λόγο και να έχει φθάσει σε αυτό το σημείο, είναι υπέρμετρα εγωιστής. Ενώ έχει ήδη περάσει τα σαράντα του χρόνια, ακόμα κατηγορεί το οικογενειακό του περιβάλλον που δεν του προσέφερε τα απαραίτητα εφόδια όταν έπρεπε, γεγονός όχι αβάσιμο βεβαίως αλλά όχι και ισόβιο άλλοθι. Διαρκώς ζητά και απαιτεί σχεδόν επαιτεί και περιμένει, ζει παρασιτικά, ζει στο περιθώριο της κοινωνίας, γίνεται εκμεταλλευτής, παρακαλεί, είναι ανερυθρίαστος, αδίστακτος ενώ αδιαφορεί για τη ζωή των άλλων (δεν επισκέπτεται το παιδί του Παντελή όταν γεννιέται στο μαιευτήριο, τον νοιάζει μόνο το χρέος του, παρενοχλεί γυναίκες, δεν ενδιαφέρεται για τις συνέπειες των πράξεών του, είναι μόνος του, λέει ψέματα αρκεί να επιτύχει τον σκοπό του) και ό,τι έχει προσφέρει ανήκει στο παρελθόν και δεν έχει επαναληφθεί ούτε διαφαίνεται να επαναλαμβάνεται (έσωσε κάποια στιγμή τον Αποστόλη από επίθεση «τσιρακίων» του μπράβου Παυλάκου).

Όμως και η περίπτωση του Παντελή φέρει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά προς εντοπισμό και σχολιασμό. Το πώς διαχειρίζεται την κρούση του Αποστόλη για τα νέα και πολλά δανεικά, το πώς αξιολογεί τον εαυτό του στο σήμερα, το πώς φέρεται στη γυναίκα του και στο παιδί του προτάσσοντας την «Αρτζεντίνα», το πώς θεωρεί πως τώρα είναι η ευκαιρία του να απαλλαγεί από μια επιχείρηση που δεν είναι και τόσο κερδοφόρα και να κάνει επιτέλους το όνειρό του πραγματικότητα – λόγια του αέρα – εγκαινιάζοντας μια νέα αρχή στη ζωή του και κυρίως το πώς συνετά θέτει όρια στη σχέση που λέγεται φιλία σε ένα πλαίσιο διατήρησης της ακεραιότητας και της αξιοπρέπειάς του μαζί. Το λίγο φαίνεται πολύ μπροστά στο τίποτα, διαπίστωση που προκύπτει από την αντιπαράθεση των δύο φορέων της δράσης – φίλων.

Ντόβας και Λώλος δίνουν ρεσιτάλ ερμηνείας παίζοντας απνευστί δύο πρόσωπα λίγο πολύ γνώριμα σε όλους. Ένταση, συγκρούσεις, φυσικότητα, άνεση, διαπληκτισμοί, δύο άνθρωποι που πασχίζουν να βρουν τις ισορροπίες τους και να επιβιώσουν. Ενίοτε δυνατή μουσική που υπερκαλύπτει τις φωνές των δύο φίλων (μου άρεσε πολύ σαν ιδέα σκηνοθετική), κίνηση μέσα στον χώρο του μπαρ, κατάρριψη κάθε τοίχου μεταξύ υποκριτών και κοινού.

Είναι μια παράσταση που δεν έχει «ακουστεί» πολύ όμως αξίζει την προσοχή των θεατών. Τόσο γιατί το σύγχρονο ελληνικό θέατρο είναι δυνατό, ποιοτικό και συζητάει σημαντικές ιδέες που μας αφορούν όλους άμεσα ή έμμεσα όσο και γιατί τρεις νέοι και ταλαντούχοι άνθρωποι (Σισμανίδου η σκηνοθέτις και οι δύο ηθοποιοί) δίνουν με χάρη και χωρίς καμιά προσποίηση σάρκα και οστά στο κείμενο αυτό που ανήκει μάλλον στο γοητευτικό πάντα είδος του σκληρού ρεαλισμού.

 

Το σχόλιό μου στα social:

''ΑΡΤΖΕΝΤΙΝΑ'', το υπέροχο θεατρικό έργο του Σταύρου Δάλκου που παρουσιάζεται σε νατουραλιστικό επίπεδο στο μπαρ του πολυχώρου Τεχνοχώρος Φάμπρικα στη Μεγάλου Αλεξάνδρου στο Μεταξουργείο. Σκηνοθεσία Έφη Σισμανίδου Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί Christos Dovas στον ρόλο του οφειλέτη Αποστόλη και Στέφανος Λώλος στον ρόλο του ιδιοκτήτη του μπαρ Αρτζεντίνα Παντελή. Κάθε Δευτέρα στις 9μμ, ό,τι καλύτερο για να πιείτε το ποτό σας βιώνοντας τη θεατρική εμπειρία δύο κατά μέτωπον συγκρουόμενων χαρακτήρων. Πώς επιλέγει να ζήσει ένας άνθρωπος; Ποιες οι συνέπειες των επιλογών του; Πότε η φιλία γίνεται η αιτία της θυματοποίησης του ανθρώπου που μας συμπονά και μας καταλαβαίνει; Ποιο το όριο της κατανόησης και της ανοχής στις ανθρώπινες σχέσεις; Ερωτήματα που απαντώνται μέσα από το πρίσμα των ανθρώπινων αδυναμιών όπως ο τζόγος, το ψέμα, η συναισθηματική εκμετάλλευση, τα παιδικά τραύματα, η παντελής έλλειψη ιδανικών, η ζωή και η δράση του ατόμου χωρίς αύριο.

 

ΒΙΝΤΕΟ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ: https://www.youtube.com/watch?v=BxoyWz4RBuU&t=28s

ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΤΙΣ 21.00