ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: "ΜΙΚΡΕΣ ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΙ ΚΥΡΙΟΙ"

 

ΜΙΚΡΕΣ ΚΥΡΙΕΣ & ΜΙΚΡΟΙ ΚΥΡΙΟΙ

της Louisa May Alcott

Μετάφραση – Διασκευή – Σκηνοθεσία: Αθηνά Χατζηαθανασίου

Θέατρο «ΑΛΑΜΠΡΑ»

Στουρνάρη 53, Εξάρχεια

 

Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Ελίζα Αποστόλου, Ειρήνη Δένδη, Γιώργος Λιάκος, Κατερίνα Μηλιώτη, Πωλίνα Μπέτση, Αντουανέτα Παπαδοπούλου, Κωνσταντίνος Ρόδης

Ακούγεται η φωνή του Γεράσιμου Γεννατά

 

Αναλύει η Μαρίνα Αποστόλου την παράσταση της Πέμπτης 26 Δεκεμβρίου 2024 (στις 12.00 μ.μ.)

 

Ψάξε στη φαντασία, τραγούδι είναι η μαγεία, μακριά από του κόσμου τη βουή, αρχίζει η ιστορία…

 

Μια έξοχη θεατρική μεταφορά του κλασικού μυθιστορήματος της Louisa May Alcott Μικρές κυρίες έχει την ευκαιρία να απολαύσει το κοινό των ανήλικων θεατών στο θέατρο «ΑΛΑΜΠΡΑ», κάθε Κυριακή στις 12 το μεσημέρι (με προσθήκη δύο εορταστικών παραστάσεων στις 26/12 και 6/1).

Πρόκειται, εκτός από πολύ εύστοχη και καλοδουλεμένη διασκευή του κειμένου, για μια προφανώς πλούσια παραγωγή που διακρίνεται στα εξής σημεία:

·      Στα κοστούμια όλων των χαρακτήρων ανεξαιρέτως

·   Στα σκηνικά αντικείμενα (π.χ. το τζάκι, το πιάνο, η άμαξα αλλά και οι βάρκες)

·   Στη μουσική επένδυση όλης της παράστασης. Τα τραγούδια ήταν πολύ όμορφα, πολύ μελωδικά, οι στίχοι τους προσεγμένοι, διδακτικοί, χάιδευαν την ακοή και μετέδιδαν σημαντικά μηνύματα στο κοινό, συμπληρώνοντας αρμονικά την υπόθεση και τα δραματικά γεγονότα του έργου. Ακόμα και οι ηχητικές λεπτομέρειες όπως ήταν οι στιγμές έντασης και τα ηχοτοπία ανάλογα με την εποχή όπου βρισκόμασταν, οι ηχογραφημένες φωνές ενίοτε των προσώπων (μου αρέσει πάντα αυτό ως σκηνοθετικό εύρημα) αλλά και ο ήχος που ακουγόταν στη μετάβαση από τη μία σκηνή στην άλλη μέχρι και τον κούκο – κουδούνι ειδοποίησης υποκριτών και κοινού, ήταν ξεχωριστά και πρωτότυπα ακούσματα.

· Στην κίνηση των ηθοποιών που ήταν ιδιαιτέρως επιμελημένη και όχι μόνο όταν χόρευαν (π.χ. όταν έκαναν πατινάζ)

· Στο γεγονός φυσικά ότι έχουμε να κάνουμε με ένα πολυπρόσωπο έργο

· Στη μακρά διάρκεια της παράστασης κατά την οποία παρακολουθούμε τις τέσσερις αδερφές από παιδιά να γίνονται «μεγάλες κυρίες», δηλαδή να προχωρούν και να εξελίσσονται τόσο ηλικιακά όσο και ως άνθρωποι μέσα από τις εμπειρίες τους

·   Στην επιλογή προσοντούχων ηθοποιών που διαθέτουν και μουσικές και φωνητικές δεξιότητες πέραν των υποκριτικών

«Ποιος είσαι δική σου επιλογή… Δύσκολες μέρες θα φανούν… μα τι να κάνετε… έτσι είναι η ζωή…»

Μέσα από τις Μικρές κυρίες και τους μικρούς κυρίους, το κοινό (ανήλικο και ενήλικο) γνωρίζει πολύ υψηλές αξίες που θα πρεπε να διέπουν τη ζωή όσο κι αν αυτή κρατήσει, ακόμα κι αν τερματιστεί πρόωρα και άδικα π.χ. από μια ασθένεια ανίκητη.

Η αξία λοιπόν της δεμένης οικογένειας όπου επικρατούν η αγάπη και η αλληλεγγύη, συναισθήματα ικανά να υπερνικήσουν όποιον ανταγωνισμό, φθόνο και διαφορά στην προσωπικότητα, η λατρεία για κάθε μορφή τέχνης (λογοτεχνία, πιάνο, ζωγραφική) που δρα λυτρωτικά στο άτομο και το καθιστά ποιοτικότερο άνθρωπο, η αυτοθυσία για τον συνάνθρωπο που πάσχει, η δύναμη ψυχής και η υψηλή αντοχή σε ακραίες συνθήκες όπως εκείνη του πολέμου και της ένδειας, η συγχώρεση που δεν επιτρέπει στην εκδίκηση να επιβληθεί, η ψυχραιμία και λογική που περιορίζουν τις αρνητικές συνέπειες του θυμού, η επιλογή συντρόφου με ανιδιοτέλεια και όχι με οικονομικά κριτήρια, η επιμονή μέχρι να οδηγηθεί κανείς στο επιθυμητό αποτέλεσμα (βλ. την Τζο – συγγραφέα), τα ταξίδια ανά τον κόσμο και η γνωριμία μαζί του, η σκληρή δουλειά για να συντηρηθεί μια οικογένεια που στερείται τον έναν γονέα, η επίπονη δουλειά για να επιβιώσει γενικά κανείς, το πρωτοποριακό ομολογουμένως δικαίωμα μιας γυναίκας να μην θέλει να παντρευτεί (κάπου ακούγεται και το σχόλιο πως «τα κορίτσια στην Αμερική είναι άκρως εκδηλωτικά…»), η υπεράσπιση της πατρίδας (πιο έμμεσα με βάση τη δράση του πατέρα που απουσιάζει εθελοντής στον πόλεμο) είναι μόνο κάποιες από τις αρετές που προάγει το έργο της Αμερικανίδας συγγραφέως τοποθετημένο χρονικά στο 1868, όπως ακούγεται στην εναρκτήρια σκηνή (ο αμερικανικός εμφύλιος ξέσπασε το 1861 και έληξε το 1865).

Τα Χριστούγεννα, η πιο λαμπερή και σημαντική γιορτή του χρόνου, δείχνουν τόσο διαφορετικά όταν δεν υπάρχουν χρήματα, αποκτούν όμως και διαφορετική, βαθιά ανθρώπινη υφή όταν μεσολαβεί η προσφορά προς τον συνάνθρωπο χωρίς δεύτερη σκέψη σχετική με τις ατομικές επιθυμίες. Οι κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες δεν λείπουν ποτέ, γι’ αυτό και παρακολουθούμε την οικογένεια των «μικρών κυριών» να αγωνίζεται να επιβιώσει, άλλες οικογένειες γειτόνων να υποφέρουν από πείνα και αρρώστιες ενώ άλλους συμπολίτες και συγγενείς να διαθέτουν τόσα χρήματα που να βρίσκονται στην ευχάριστη θέση να διαβιούν πολύ άνετα, να επιλέγουν τη ζωή τους και να μεταβαίνουν στο εξωτερικό με ευκολία για λόγους αναψυχής και όχι επιβίωσης.  

Η ζωή που κάνει κύκλους, η μια εποχή που διαδέχεται την άλλη κυριολεκτικά και μεταφορικά, τα βάσανα των ανθρώπων που μοιάζουν «αιώνας», ο έρωτας που δεν γίνεται να χωρέσει «στην καλύβα», ο άνθρωπος που πάντα αγαπά να ζει το παρόν όσο κι αν σκέπτεται το μέλλον, το παρελθόν που όσο κι αν του φωνάξεις δεν ακούει και δεν αλλάζει, ο Θεός που αμφισβητείται διακριτικά, το επαναστατικό πνεύμα που χάνεται σταδιακά όσο ο άνθρωπος μεγαλώνει, οι κοινωνικές συναναστροφές που χρειάζεται να είναι κατάλληλες και με άτομα «καθώς πρέπει», η υπακοή ως μονόδρομος και μια μορφή πείνας όταν δεν υπάρχουν χρήματα, η αναζήτηση της αλήθειας «στα μάτια των άλλων» όταν αυτή βρίσκεται μπροστά στα μάτια του ανθρώπου που την ψάχνει και τέλος, πάλι η ίδια η ζωή που θα βάλει την τελεία της στον καθένα μας όταν εκείνη το αποφασίσει… Πολυάριθμες οι ιδέες του δραματοποιημένου μυθιστορήματος, αξίζουν ιδιαίτερη συζήτηση καθώς γεννούν έντονο προβληματισμό με το διαχρονικό τους περιεχόμενο.

Έχουμε να κάνουμε μια παράσταση – ιδανική πρόταση για οικογένειες και σχολεία. Συγχαρητήρια στην Αθηνά Χατζηαθανασίου που επεξεργάστηκε το κείμενο και σκηνοθέτησε την παράσταση τόσο σχολαστικά χωρίς να καταφεύγει σε λύσεις που πολλές φορές εφαρμόζονται σχεδόν ψυχαναγκαστικά χωρίς να αρμόζουν πάντα (π.χ. διάδραση με το κοινό σε μια προσπάθεια αμεσότερης επαφής μαζί του). Είναι σαφές ότι έχει δώσει βάση στο ίδιο το πληθωρικό υλικό του έργου και την απόδοσή του χωρίς να της χρειάζονται οι τόσο πια επαναλαμβανόμενες μέθοδοι που συναντάμε στο θέατρο ανηλίκων. Συγχαρητήρια βεβαίως και σε όλον τον θίασο, ήταν όλοι τους μοναδικοί, μπράβο για την ενέργειά τους, μπράβο και για την επικοινωνία τους με το νεαρό κοινό μετά το πέρας της παράστασης.

Συγχαρητήρια όμως αξίζουν και στην Άντα Κουγιά που επωμίστηκε την οργάνωση μιας τέτοιας παραγωγής. Επίσης, την ευχαριστώ ειλικρινά για την πρόσκληση.

 

ΛΟΙΠΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Σκηνικά: Ανδρονίκη Τσαγκαράκου

Κοστούμια: Ευγενία Βησσαρίου, Δήμητρα Τσουκάτου

Μουσική σύνθεση: Ανδρέας Αναγνωστόπουλος

Διασκευές-Ενορχηστρώσεις-Ηχοτοπία: Incirrina

Επιμέλεια Κίνησης: Ελένη Παπαϊωάννου

Φωτισμοί: Γιάννης Καραλιάς, Ραφαέλα Λογκάρη, Αθηνά Χατζηαθανασίου

Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου

Γραφιστική Επιμέλεια: BEEZY STUDIO ATHENS

Βοηθός Σκηνοθέτη: Παναγιώτα Χαϊδεμένου

Παραγωγή: Καλλιτεχνική Εταιρία CALD

Οργάνωση παραγωγής: Άντα Κουγιά

Επικοινωνία: Καλλιτεχνική Εταιρία CALD-Le Canard qui parle/ lecanardpr@gmail.com

Social Media: Renegade Media

 

ΒΙΝΤΕΟ: https://www.youtube.com/watch?v=Ulb2xFPtJ9o